ดย "มาดามกูรี" และแรงด้วยรังสีแอลฟา แต่ไม่เคยมีใครใช้เพื่อการฆาตกรรมมาก่อน วิธีทำให้เหยื่อตายต้องให้กลืนกินหรือสูดดมเข้าร่างกาย ขณะที่เจ้าหน้าที่รัสเซียระบุห้องแล็บหมีขาวหลายแห่งสามารถผลิตได้
แม้เจ้าหน้าที่ตำรวจของอังกฤษจะยังคงระบุว่าการตายของ อเล็กซานเดอร์ ลิตวิเนนโก (Alexander Litvinenko) อดีตสายลับรัสเซียเป็น "การตายที่ไม่สามารถอธิบายได้" แต่ชัดเจนว่า "โพโลเนียม-210" (Polonium-210) ซึ่งพบบริเวณโต๊ะที่ผู้ตายนั่งดื่มน้ำชาในร้านอาหารญี่ปุ่นอิตซู ซูชิ (Itsu Sushi) คือสาเหตุการเสียชีวิต เนื่องจากแพทย์อังกฤษได้พบธาตุดังกล่าวในร่างกายเขา
โดยปกติโพโลเนียม-210 เป็นสารกัมมันตรังสีที่ใช้ในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์หรือเครื่องเร่งอนุภาค แต่หากเข้าไปอยู่ร่างกายจะเป็นอันตรายมากกว่าไซยาไนด์ 250 ล้านเท่า เพราะโพโลเนียมเป็นธาตุที่มีความแรงรังสีสูง โดยจะปล่อยรังสีแอลฟาในปริมาณที่มากกว่าธาตุเรเดียมถึง 5,000 เท่า ปริมาณเท่า แค่ผงฝุ่นก็ทำให้ถึงตายได้ อีกทั้งยังไม่มียาแก้พิษด้วย ซึ่งรังสีแอลฟานั้นเป็นรังสีที่มีความทะลุทะลวงต่ำ เพียงแค่กระดาษก็สามารถกั้นรังสีได้ แต่หากเข้าไปอยู่ในร่างกายจะไม่สามารถผ่านผิวหนังออกมาได้ ทำให้อวัยวะภายในได้รับอันตราย
ผู้ที่ค้นพบโพโลเนียมคือ มาดามมารี กูรี (Marie Curie) นักเคมีชาวโปแลนด์ โดยค้นพบร่วมกัปิแยร์ กูรี (Pierre Curie) ผู้เป็นสามี โดยมารีตั้งชื่อสารกัมมันตรังสีที่ค้นพบว่า "โพโลเนียม" พื่อเป็นเกียรติแก่บ้านเกิดเมืองนอนของเธอคือ "โปแลนด์" ในปี พ.ศ.2441 โดยทั้งสองได้ทำการทดลองในอาคารเล็กๆ ที่เป็นห้องเก็บฟืนของภาคฟิสิกส์ที่ปิแยร์สอนหนังสืออยู่ จากนั้นอีก 6 เดือนพวกเขาก็ค้นพบธาตุเรเดียมซึ่งเป็นสารกัมมันตรังสีเช่นกัน ต่อมานักวิทยาศาสตร์อื่นๆ ก็ได้ค้นพบสารกัมมันตรังสีเพิ่มขึ้นอีก ทำให้นักวิทยาศาสตร์ทราบว่ามีสารกัมมันตรังสีในธรรมชาติมากกว่าที่คิด
ทั้งนี้โพโลเนียมนับเป็นธาตุหายากชนิดหนึ่ง มีสัดส่วนในธรรมชาติค่อนข้างต่ำ พบปริมาณเล็กน้อยร่วมกับแร่ยูเรเนียม และพบในปริมาณที่น้อยในบุหรี่ โดยเป็นสารเพิ่มความหวานและรสชาติ ที่เติมเข้าไปกลบรสชาติกระด้างของควันบุหรี่ เพื่อสร้างความพอใจในรสชาติแก่เด็กๆ และผู้ที่เพิ่งเริ่มสูบบุหรี่เป็นครั้งแรก และยังเป็นสารก่อมะเร็งอีกด้วย นอกจากนี้คนที่กินตัวแคริบู (caribou) ซึ่งกินเห็ดราที่อยู่ใกล้เหมืองแร่ยูเรเนียม ก็มีโอกาสได้รับโพโลเนียมเช่นกัน
อเล็กแซนเดอร์ ปิกาเยฟ (Alexander Pikayev) นักวิเคราะห์อาวุโส จากสถาบันเพื่อการธุรกิจโลกและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (Institute for Global Economy and International Relations) ที่ตั้งอยู่ในกรุงมอสโคว์ ประเทศรัสเซีย กล่าวว่าการถือครองไอโซโทปโพโลเนียมนั้นง่ายกว่าพลูโตเนียมที่ใช้ผลิตอาวุธนิวเคลียร์หรือยูเรเนียมที่ผ่านการเสริมสมรรถนะมาก เพราะเป็นที่เข้าใจว่าโพโลเนียมนั้นไม่ใช่สารกันมันตรังสีที่จะใช้ทำอาวุธ
ทางด้านวลาดิเมียร์ สลิฟยัค (Vladimir Slivyak) ผู้เชี่ยวชาญทางด้านนิวเคลียร์ และประธานร่วม "กลุ่มอีโคดีเฟนซ์" (Ecodefence) ซึ่งเป็นกลุ่มสิ่งแวดล้อมของรัสเซีย กล่าวว่ามีห้องปฏิบัติการหลายแห่งของรัสเซียที่สามารถผลิตโพโลเนียมได้ โดยมีโรงงานที่ค้นคว้าทางด้านนิวเคลียร์หลายแห่งที่รัสเซียให้การช่วยเหลือด้านการเงิน ร่วมทั้งโครงการอวกาศหลัก ที่ใช้ธาตุดังกล่าว
ส่วนการจะนำโพโลเนียมมาฆาตกรรมใครสักคนนั้น ผู้ลงมือต้องทำให้เหยื่อกลืนกิน สูดดมหรือฉีดเข้าไปในร่างกาย ซึ่งรังสีแอลฟาที่โพโลเนียมปล่อยออกมานั้นจะทำลายอวัยวะต่างๆ ภายในร่างกาย โดยที่รังสีไม่สามารถทะลุออกมาได้ ในทางทฤษฎีนั้นฆาตกรจะต้องเคลื่อนย้ายโพโลเนียมใส่ภาชนะแก้วหรือห่อกระดาษ แล้วโรยใส่อาหารหรือเครื่องดื่ม โดยที่ฆาตกรเองต้องไม่หายใจหรือกลืนกินสารกัมมันตรังสีนี้โดยอุบัติเหตุ
"เป็นวิธีที่ป่าเถื่อนมาก โดยความรู้ของผมไม่เคยมีการใช้โพโลเนียมเพื่อเป็นยาพิษมาก่อน และเหมือนกับว่าปิดบังบางอย่างไว้ มันไม่ง่ายที่จะได้โพโลเนียมมา คล้ายกับว่ามีบางองค์กรเหมือน "เคจีบี" ที่จะใช้มันเพื่องานลับสักอย่าง" คำพูดของ ดร.เอฟ ลี แคนเทรล (Dr.F. Lee Cantrell) นักพิษวิทยาและผู้อำนวยการแผนกซานดิเอโก (San Diego division) แห่งระบบควบคุมยาพิษแคลิฟอร์เนีย (California Poison Control System)
ทั้งนี้การเสียชีวิตของอดีตสายลับรัสเซียในอังกฤษทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจสกอตต์แลนด์ยาร์ด ผู้เชี่ยวชาญด้านยุติธรรม และนักวิทยาศาสตร์ด้านนิวเคลียร์ของอังกฤษต้องมาทำงานร่วมกันเพื่อคลี่คลายปมลอบสังหารที่เกิดขึ้น ซึ่งในขณะที่ทั้งหมดกำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิด และค้นหารายละเอียดจากสถานที่ต่างๆ ที่ลิตวินเนนโกได้เดินทางไปเยือนในวันที่เขาถูกวางยาพิษ ส่วนลูกค้าร้านอาหารญี่ปุ่นที่เข้ามาใช้บริการพร้อมกับเขาก็ถูกเรียกตัวมาตรวจหาสารพิษ เผื่อว่าจะมีใครได้รับสารพิษเช่นเดียวกับผู้ตาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น